Podsumowanie i pożegnianie roku 2008

No i stało się - stary rok się kończy, a już na pewno zakończył się rowerowy rok 2008, bo dziś nastąpił ostatni w tym roku wypad rowerowy. Czas na podsumowanie dwunastu miesięcy w siodle, jednak najpierw Roch pochwali się zakupem, jeszcze w starym roku.

Otóż Roch zakupił sobie wypasione buty na rower w przystępnej cenie, a to za sprawą Osobistego Rabatu (TM) jaki Roch dostał u chłopaków i dzięki temu stał się posiadaczem wypasionych butów SPD.

Do zakupienia pozostają jeszcze pedały, ale to kwestia czasu jak Roch zaopatrzy się w jakieś M-540, bo na XTRy go nie będzie stać. Tak więc w starym roku Roch sprawił sobie jeszcze jeden prezent. Jak widać buty stoją pod choinką, która zaczyna się sypać, ale cóż poradzić - Święta się skończyły.

Ale wracając do podsumowania roku bo o tym głównie będzie ostatnia w tym roku notka. Jeśli chodzi o grudzień to totalna porażka i lepiej gdyby w ogóle nie było grudnia. Na początku żarło całkiem nieźle, kilometry kapały, pogoda dopisywała jednak z upływem miesiąca Rochowi przestawało się chcieć, a pogoda nadal dopisywała.

W statystykach robiło się czerwono, Roch dopisywał kolejne zera, aż doszedł do ostatniego wiersza, w którym wpisał jedną z nielicznych wartości większych od zera. Zatem w grudniu wygląda to tak: 187km w czasie 9 godz. 15 minut co daje oszałamiające 6 km dziennie ze średnią 6 km, czyli szybciej niż Poczta Polska, ale wolniej niż ślimak winniczek.

A jak to wygląda to z perspektywy roku? Według Rocha całkiem dobrze, choć nie udało się wyrobić normy, czyli 10 tyś kilometrów. Roch liznął okolice tej liczby, a przez to nabrał ochoty na powtórkę. Tak więc w roku 2008 Roch przejechał 9577km w czasie 477 godz. 59 minut co daje średnio 26 kilometrów dziennie z prędkością 16km/h.

Przez rok, abstrahując od kilometrów, Roch uskutecznił całe mnóstwo wypadów z Przyjaciółmi, kilkanaście zlotów z Reedem i Koyocikiem, zaliczył Jurę i Mirowskie Pierogi i całą masę niezapomnianych rowerowych chwil, za co wszystkim Roch gorąco dziękuje.

Oby nadchodzący rok był jeszcze lepszy! Na zakończenie pliczki ze statystykami do pobrania:
grudzien_2008.pdf
Rok_2008.pdf

Na zakończenie zdjęcie Rocha w starym roku:


Roch pozdrawia Czytelników.

To jest, k..., napad!

Z tym krokiem Roch wstrzymywał się dosyć długo, ale w końcu nastał dzień, w którym Roch udał się do banku żeby wpłacić świąteczny haracz, tfu, prezent na konto, żeby pieniądz zarabiał na siebie, a nie leżał w słoiku i wodził na pokuszenie Rocha. Zaraz z rana Roch wsiadł do Megi i pognał do banku. Oczywiście symboliczny parking zapchany po brzegi więc Roch pojechał dalej, ale i tam był problem. Jednak, szczęśliwie, wcisną się w lukę.

Pełen nadziei, że po świętach nie będzie kolejek wszedł do banku, wybrał odpowiednią opcję i wysunął się kartonik z napisem 264. Roch spojrzał na tablicę i złapał się za głowę.

- O ku*a! - Jęknął jak zobaczył na tablicy numerek 224.
- Będę tu stał z godzinę.. - Dumał szukając jakiegoś siedziska.
- ..chyba, że krzyknę to jest napad! - Dumał dalej na stojąco.
- ..ee szkoda ludzi stresować - Pomyślał.

Stanął więc w kącie i obserwował jak numerki rosną i zbliżają się do tego co Roch ma napisane na kartoniku. W końcu udało się i, dzięki pustym losom, Roch dostał się do "panienki z okienka" i zapragnął wpłacić swoje zaskórniaki. Pani wklepała coś w komputer, przeliczyła, schowała i zadała trudne pytanie.

- Widzę, że pan nie ma aktywnej obsługi przez internet - Zaatakowała Rocha.
- Yyy nie mam i .. - Zaczął Roch, ale nie skończył.
- A to u nas jest darmowe, fajne i w ogóle to obciach nie mieć - Pani zachwalała.
- Ale ja nie odczuwam potrzeby posiadania bankowości internetowej - Odpowiedział stanowczo Roch.
- No ale to takie fajne i wygodne jest - Pani starała się przekonać Rocha.
- Ale ja już mam dość komputerów przez cały dzień i nie chce jeszcze mieć konta w komputerze - Odpowiedział Roch.

Pani spuściła głowę i podziękowała, chyba Roch nie zrobił jej dobrze bo jakaś taka nienasycona została, ale Roch naprawdę nie tęskni za bankowością internetową.

Po powrocie do domu Roch udał się na zasłużony odpoczynek i, niestety, nie zdążył iść na rower, ale jutro może się uda, o ile jakieś okoliczności nie pokrzyżują Rochowi planów.

Roch pozdrawia Czytelników.

W siodle

Jakoś tak się zdarzyło, że wczoraj Rochowi nie chciało się pisać bo i nie było o czym pisać więc odpuścił sobie wczorajszą notkę, ale dziś za to będzie notka mrożąca krew w żyłach i powodująca zjeżenie się włosów na głowie.

Otóż od rana coś Rochem miotało, nie mógł znaleźć sobie miejsca, aż w końcu w jego głowie zaświtała myśl, która już go nie opuściła, aż do pory "po obiadowej". Roch zapragnął iść na rower i nie interesowało go, że słupek rtęci spadł na poziom -5 st. C, a tym samym będzie więcej niż pewne, że jakaś część ciała przymarznie do roweru.

Długo, długo się wahał, aż w końcu złapał za rajtki i zaczął się ubierać. Na zakończenie nałożył na siebie grubą warstwę kremu Nivea żeby odizolować się niesprzyjającej temperatury, a przy okazji nabrać trochę blasku i delikatności.

Zszedł na dół, otworzył drzwi i fala zimna uderzyła go prosto w twarz, ale nie poddał się. Nie poddał się nawet po upadku przed klatką spowodowanym poślizgiem i nieprzygotowaniem do sezonu zimowego. Roch pozbierał się, otrzepał rajtki ze śniegu i pojechał dalej licząc na to, że dalej będzie trochę większa przyczepność.

Kierunek Repty, przyczepność nieznacznie wzrosła, więc Roch mógł rozwinąć prędkość i w miarę szybko dojechać do celu. W samym parku ścieżki zaśnieżone, ale przejezdne. Roch wjechał więc na szlak i poczuł jak tylne koło go wyprzedza, jednak doświadczenie połączone z przytomnością umysłu spowodowały, że drugi upadek był mniej bolesny.

Roch wjechał w krzaki bo główne ścieżki przestały go bawić. Gałęzie pękały, liście szeleściły, a Roch twardo pedałował przed siebie. Dojechał do rzeczki i tam postanowił zrobić przystanek, pstryknąć kilka zdjęć i zrelaksować się po świątecznym maratonie.

Po odpoczynku Roch rozpoczął powrót do domu, co nie było łatwe bo ochota na jeżdżenie była nadal, ale czas się kończył i trzeba było wracać do domu. Pod domem Roch nie zaliczył już żadnego upadku, wszedł do klatki i od razu poczuł jak fala gorąca uderza go w twarz.

Na zakończenie kilka zdjęć z dzisiejszego wypadu:

Zimowe Repty

Roch pozdrawia Czytelników.

Coś się dzieje

No i stało się; Święta się skończyły, a jedyny ślad po nich to wskazówka wagi, która drastycznie przesunęła się w prawo. Powróciła normalność, sklepy zostały otwarte, wszystko jakoś ożyło co Rocha bardzo cieszy. Pierwsze kroki skierował do Marketu celem zakupienia płyt DVD bo trzeba zrobić zaległą kopię zapasową danych.

Wewnątrz marketu jakby czas się zatrzymał. Mikołaje, promocje i takie tam świąteczne "sale". Roch czym prędzej złapał płyty i pobiegł do kasy. Po pięciu minutach był już na zewnątrz z płytami w dłoni. Człapał do domu powoli bo chciał się przewietrzyć po dwóch dniach kiśnięcia w domu.

Gdy wrócił już odświeżony zasiadł przed komputerem i nagrywał płyty. Nagrywał do wieczora więc szkoda o tym pisać.

Roch pozdrawia Czytelników.

Na szczęście to już koniec

- No proszę... jeszcze trochę... jeszcze chwilkę.. już blisko.. kurna nie zasnę - Powiedział Roch w okolicach godziny 9⁰⁰ próbując dospać do jakiejś późniejszej godziny.

To skutki siedzenia przed telewizorem do godziny 1⁰⁰ w nocy oglądając Stevena w akcji jak własnoręcznie zabija połowę wojska, a drugą załatwia pistoletem z jednym magazynkiem. Może i bajka, ale na wieczór jak znalazł.

Gdy Roch już wstał, przetarł oczy, spojrzał w lustro i stwierdził, że ładniejszy i tak nie będzie. Od rana myślał jak tu zagospodarować sobie resztę dnia żeby nie skończyło się tak jak wczoraj. Do południa znowu nic nie przyszło do głowy, po południu nie było lepiej. W końcu Roch wziął kluczyk i postanowił, że sprawdzi, czy w samochodzie jest jeszcze jakiś duch.

Przekręcił kluczyk, zawyło, zaświstało i zaskoczyło. Roch wyszedł i zaczął leniwie odkopywać samochód spod śniegu. Robił to tak leniwie, że sąsiedzi podeszli do okien zobaczyć jak z człowieka może ujść życie z powodu świąt. Ręka opadała dzięki przyciąganiu ziemskiemu.

Gdy już samochód został wydobyty spod śniegu Roch wyjechał z parkingu i pognał w kierunku zachodzącego słońca. Dmuchawa dmuchała, radio grało, konie mechaniczne rączo ciągnęły, a Roch obserwował drogę szukając jakiegoś znaku bliżej nie określonego. Jednak nic takiego nie pojawiło się więc Roch wrócił do domu.

Pod dom zajechał efektywnym poślizgiem, w pełni kontrolowanym, żeby dziatwie pokazać jak się jeździ samochodem po czym Roch powrócił do normalności.

Roch pozdrawia Czytelników.

Gdy nie ma co robić

- Mogłyby się już skończyć te Święta - Pomyślał Roch, któremu od jakiegoś czasu wszystko jedno.
- Nic tylko jedzenie i spanie - Myślał dalej.
- Koniec dumania zaraz mi pęcherz pęknie - Skończył myślenie i zwalił się z łóżka.

Tak zaczął się pierwszy dzień Świąt. Początkowo Roch nie myślał, że będzie umierał z nudów, ale wraz z upływem godzin nabierał przekonania, że zanudzi się na śmierć. Do południa to jeszcze jakoś leciało, ale później jakoś wszystko się załamało i Roch permanentnie nie miał co do roboty.

Zabrał się zatem za lutowanie, ale nim rozgrzał lutownicę ochota przeszła, później były próby wyczyszczenia roweru, ale to jeszcze szybciej się skończyło bo już w fazie planowania. Następnie Roch chciał iść na rower, ale śnieg go odstraszył i mróz zresztą też.

Roch postanowił, że resztę dnia palcem nie kiwnie bo nawet gdy palec się poruszy to reszta Rocha jakoś odmawia współpracy, a tu jeden dzień tego świątecznego szału, a potem wraca normalność. Roch odlicza godziny bo ileż można siedzieć z głową w talerzu.

Roch pozdrawia Czytelników.

No to najlepszego

Roch zaczyna nietypowo bo rano, ale i okazja jakoś bardziej ku temu sprzyjająca.

Roch pragnie złożyć wszystkim Czytelnikom gorące życzenia zdrowych, pogodnych i wesołych Świąt, oby stół uginał się pod ciężarem potraw, oby karp lekkim był, żeby pod choinką prezenty się nie mieściły, żeby w przyszłym roku spełniło się to, co miało się spełnić w tym roku, no i spełnienia wszystkiego czego sobie życzycie Czcigodni.

A Wam, Bracia i Siostry, Roch życzy, żeby dętki nie pękały, żeby łańcuchy się nie wyciągały, żeby rower sam pedałował, żeby powstawały nowe trasy rowerowe, żeby kilometry się mnożyły, a zmęczenie się dzieliło, żeby zawsze była pogoda i, jednocześnie, ochota, żeby kondycja rosła, a wraz z nią czas, żeby bidon zawsze był pełny, żeby drzewa nie wyrastały, a korzenie się chowały.

Jednocześnie Roch dziękuje, że wytrzymaliście z nim ten rok i ma nadzieję, że kolejne będą równie udane.

Roch.

Mini opłatek

- Trzeba skoczyć do Tomka złożyć życzenia - Pomyślał Roch zrywając się o 10⁰⁰ z łóżka.

Zaraz po porannym ogarnięciu się Roch wyskoczył z domu i poszedł do zaprzyjaźnionego PWiKu żeby ostatni raz, w starym roku, spotkać się z kumplami. Roch zastał zamknięte drzwi do kantorka, ale szybko wydzwonił Tomka i dowiedział się, że jest w terenie. Jednak Roch był mile widziany i miał przyjść do laboratorium.

Roch zjawił się na miejscu, dostał śrubokręt i zaciskarkę do ręki i miał pociągnąć kabla. Roch wywiązał się z zadania w miarę szybko i dzięki temu załapał się na prowizoryczny i spontaniczny opłatek, a właściwie pierniczek.

Jako, że Roch liczy kalorie bo rower stoi, a brzuch rośnie pierniczek przeżył. Po prowizorycznym opłatku Roch wrócił do domu i miał zabrać się za ubieranie choinki, jednakże brukselka ponownie spowodowała pojawienie się leniwca i Roch odłożył ubieranie na jutro rano.

Roch pozdrawia Czytelników.

Świąteczny amok, szał i ogłupienie

Zaczęło się świąteczne szaleństwo podczas, którego lepiej nie zapuszczać się do sklepów bo można się niemiło zdziwić. Roch jednak musiał wyjść z domu i poszukać piły włosowej. Z góry założył, że w Tarnowskich Górach szanse zbliżają się do zera. Jednak nie poddawał się i chodził od sklepu do sklepu w poszukiwaniu piłki.

- Dzień dobry, czy piłę włosową dostanę? - Zapytał.
- Może taki STHIL? - Powiedział sprzedawca wskazując na piłę łańcuchową.
- Yyy proszę czytać z moich ust: W Ł O S O W A - Literował Roch.
- A jak ona wygląda? - Dziwił się sprzedawca.
- Wesołych Świąt - Roch nie chciał tracić czasu na tłumaczenie.

Zrezygnowany pojechał do Marketu Budowlanego, w którym każdy znajdzie coś dla siebie, coś jak sklep nie dla idiotów. Załapał pana z obsługi, zapytał o piłę włosową, a kompetentny pan zaprowadził Rocha do odpowiedniego miejsca. Po drodze pan stwierdził, że chyba nie ma, ale na miejscu okazało się, że są. Kulturalny pan przeprosił, co Rocha zadziwiło i zamurowało.

****

Świąteczne korki na drogach spowodowały, że Roch kręcił po sobie tylko znanych ulicach żeby tylko nie stać w korku. Niestety nie udało się i musiał swoje odstać w świątecznym korku, gdzie atmosfera jest miła i kulturalna, tylko czasem można było usłyszeć świąteczny dźwięk klaksonu.

Po powrocie do domu Roch zaległ na łóżku i tak już został. Leniwiec wygrał z Rochem i spowodował, że oczy same się zamknęły na godzinkę.Roch pozdrawia Czytelników.

Polowanie na drzewko

Nastała sobota i Roch wybrał się na poszukiwanie choinki. Koniecznie żywa i koniecznie zielona bo taki wymóg padł odgórnie i bez spełnienia tego warunku Roch mógł się nie pokazywać w domu. Kierunek to Pniowiec i tamtejszy leśniczy, który wedle legend posiada choinki i tanio je sprzedaje.

Roch wsiadł do samochodu i pojechał wyhaczyć jakąś choinkę. Na miejscu Roch ujrzał ogrom choinek i poczuł, że wybór nie będzie łatwy. Wymiar Roch mnie więcej znał, teraz tylko gęstość igiełek określić i można było wracać. I tu zaczęły się schody.

Do Rocha podeszła miła dziewczyna, prawdopodobnie córka leśniczego i zapytała w czym może pomóc. Roch chwile pomyślał, ale perspektywa ucieczki przed ojcem leśniczym wyposażonym w dwururkę spowodowała, że Roch ograniczył się do pomocy w wyborze choinki.

Po chwili znalazł się wymarzona choinka tylko, że za długa.

- Biorę ją, ale muszę ją skrócić - Rzekł Roch do córki leśniczego.

Dziewczyna gdzieś znikła i po chwili zjawiła się z siekierką.

- Mogę, bo jeszcze się skaleczysz - Powiedział Roch do córki gajowego.
- No to teraz, kurna, zaszpanuję - Pomyślał Roch.

Złapał za trzonek i zamachną się i sruuuuuu w choinkę, siekierka odskoczyła, Roch uskoczył i w ten sposób uniknął amputacji stopy. Drugie podejście było bardziej profesjonalne, a po kilku razach choinka została skrócona. I tu zaczęły się schody.

Okazało się, że samochód jest trochę za krótki na choinkę i trzeba by ją jeszcze skrócić. Jednak Roch podszedł filozoficznie do problemu bagażnika i po chwili choinka była w środku, a koniec jej wystawał przez szybę. Roch czuł się jak Janek Kos, z Czterech Pancernych, mknął sobie do domu zadowolony, że ma stopę i choinkę.

Póki co drzewko stoi sobie na balkonie, ale już niedługo zostanie przystrojona i będzie przypominać o cudownym ocaleniu stopy.

Roch pozdrawia Czytelników.

Spadł śnieg, Święta idą

Przez ostatni tydzień wszyscy krakali, że spadnie śnieg i będą białe Święta. Jednocześnie Roch został dwukrotnie załatwiony brukselką przez co w grudniu Roch zaczerwieni się po publikacji statystyk bo więcej zer to tylko w Sejmie można znaleźć. Nic nie wskazuje na to, że sytuacja ulegnie zmianie więc pora wsadzić rower do wanny i zmyć z niego całoroczne błoto.

Bomberek powędruje do Adventure na przegląd i wymianę oleju, trochę sprzętu trzeba będzie kupić, może w końcu uda się kupić SPD i zwiększyć kooltowość drastycznie, a może Roch pozostanie przy obecnym rozwiązaniu, które sprawdza się doskonale.

Tak, czy inaczej Roch zamraża rowerowe wypad bo kryzys go dopadł i śniegofobia więc Roch siedzi w domu. Jednak pisania na blogu nie zamraża bo coś zawsze się dzieje i warto tym podzielić się z ogółem internetowej społeczności lub po prostu napisać to i odfajkować kolejny zakończony dzień.

Wbrew wcześniejszym zapowiedziom Roch nie żegna się z Operą bo wszystko się ułożyło i blog działa w miarę stabilnie, a na zmuszanie Googli do ponownego indeksowania Roch jest zbyt leniwy.

I to wszystko na dziś.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kurier zawsze dzwoni o siódmej

Śpiącego w najlepsze Rocha obudził telefon, jednak Roch nie rzucił mięsem, nie narzekał, że go obudzili. Zerwał się z łóżka i złapał za telefon.

- Yes! Yes! Yes! - Zakrzyknął Roch po rozmowie.

Był to kurier firmy GLS (zasłużona reklama), który powiedział, że będzie u Rocha w okolicach 12³⁰ więc Roch zarezerwował sobie wolne na tą godzinę tak żeby być w domu. W międzyczasie zrobił wypad do Lublińca na kawkę. Jednak cały czas spoglądał na zegarek, aby nie spóźnić się do domu.

Po powrocie do domu Roch niecierpliwił się, ale umówionej godziny jeszcze nie było. Gdy zegar wybił połówkę godziny rozległ się dzwonek. Kurier stanął u progu z wielkim pudłem. Roch czytelnie podpisał się w miejscach, które wskazał kurier i dostał wielkie pudło, które miał problem przepchnąć przez drzwi.

Na pudle napis TME zwiastował, że to prezent, który Roch sam sobie sprawił z niewielką pomocą rodziców, którzy dołożyli się do Rochowego hobby. Po uporaniu się z taśmą, paskami i naklejkami Roch zobaczył drugie pudło. Drżącymi rękami wyjął drugie pudło, a po chwili zawartość.

- Aleeee wypas, jeszcze ładniejsze niż na zdjęciu - Myślał Roch.

Gdy wszystkie części były już wyjęte Roch przystąpił do montażu. Po chwili przed Rochem stała piękna, biała stacja lutownicza, którą Roch kupił sobie na Święta jako prezent pod choinkę, która zostanie zakupiona jutro.

Nie mogąc się powstrzymać Roch zasiadł za stołem i zaczął lutować; jednak co stacja to stacja, grot cieńszy, grzałka krótsza, można regulować temperaturę i ogólna fajność i kultowość. Teraz Roch może rozwinąć skrzydła i pielęgnować w sobie nutkę domorosłego elektronika amatora.

Na zakończenie obowiązkowe zdjęcie bo jak chwalić się to na całego:

Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Z przyczyn obiektywnych Roch nie był na rowerze; a nawet gdyby chciał to i tak padało więc zero przyjemności.

Powtórka z rozrywki

Nadszedł dzień odbioru samochodu. Roch w okolicach godziny 15⁰⁰ wybrał się piechotą do mechanika, aby wrócić autem do domu. W związku z tym rower znowu stał w domu, ale wizyta u mechanika nie była powodem przestoju.

Winowajcą rowerowego przestoju ponownie była brukselka, którą Roch uwielbia i mógłby jeść codziennie. Później jakoś tak leniwiec wstąpił w Rocha i już do wieczora palcem nie kiwnął; nie licząc kliknięcia zamawiam dzięki czemu zakupił sobie prezent pod choinkę, której jeszcze nie kupił. Ważne, że prezent już do Rocha jedzie.

Choinka zostanie zakupiona w piątek u leśniczego, który pójdzie z Rochem w las i zetnie drzewko takie jakie Roch sobie wymarzy, a nie byle krzak.

Na zakończenie zdjęcie winowajcy leniwca:

Na zapowiedziach się skończyło

Wczoraj Roch straszył, że pójdzie na rower bo pogoda wiosenna, a w domu nie ma co robić. Na zapowiedziach się skończyło. Po skonsumowaniu talerza pełnego brukselki Roch rozleniwił się strasznie. Opuściła go chęć do jakiejkolwiek jazdy na rowerze, wręcz nie chciało mu się zwalać z łóżka.

Jednak trzeba było trochę popracować więc Roch zmusił się do aktywności fizycznej, sięgnął po narzędzia, rozłożył się z gratami i rozpoczął nudny proces zaciskania kabelków i wkładania do gniazdek. Po piątym kabelku miał już dosyć i zakończył robienie kabelków.

Zalutował jeszcze osiem drucików i stwierdził, że na dziś ma dosyć. Jutro Roch zalutuje osiemnaście pozostałych kabelków i ogłosi zwycięstwo, o ile nic nie stanie na przeszkodzie. Samochód będzie do odebrania dopiero jutro więc zapowiada ciekawy dzień.

Może i na rower uda się wyjść.

Roch pozdrawia Czytelników.

Popołudnie w komisie

Nadeszła pora, aby wymienić olej w Megi bo poprzedni - mimo, że z pierwszego tłoczenia - zużył się. Z mechanikiem Roch był umówiony na godzinę 15⁰⁰ i o tejże zjawił się. Samochodzik wjechał do środka, Roch przekazał klucze do bram tfu. kluczyki i rozpoczął samotny marsz ku domowi. Buty wygodne, czapka ciepła więc można było dreptać powoli do domu.

Po drodze Roch wstąpił do komisu samochodowego celem nacieszenia oczu innymi samochodami.

- Ooo BMW 5.. faaaaajne - Wyobraził siebie w dresiku za kierownicą.
- Łeeee 250 tyś przebiegu - Dodał po chwili.

Dresik i chęć posiadania "piątki" szybko prysły, a Roch udał się dalej oglądając Focusy, Lexusy i inne pojazdy, które tam stały. Jednak żadne z pojazdów nie ujął Rocha tak jak kiedyś zrobił to jego obecny środek transportu. Nie było tego czegoś, tej fajnej dupci i tego zadziornego przodu.

****

Z ważniejszych rzeczy warto wspomnieć, że u Rocha był listonosz z paczką. Na pytanie dlaczego tak długo szła odpowiedział, że okres przedświąteczny i w ogóle są zarobieni. Cóż, listonosz nie jest winny tego, że Poczta Polska ma klienta w głębokim poważaniu bo wie, żę klient skazany jest na monopolistę i innego wyjścia nie ma.

Na szczęście paczka doszła w całości, co też należy uznać za spory sukces.

Roch ma nadzieję, że Gwiazdka prezent przyśle kurierem bo czekanie na upominek do lutego, aż sortownie się odetkają, nie jest specjalnie wesołe.

Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Z powodu olej rower odpoczywał, ale jutro Roch mu nie odpuści.

Opatentować, czy nie?

Czasem jak Roch siądzie i wysili szarą komórkę to jest w stanie wykoncypować coś sensownego. Po wczorajszych wojażach Roch stwierdził, że musi być jakiś sposób na marznące stopy, oczywiście poza kupnem butów zimowych bo to zbędny wydatek, a Roch zbiera na stację lutowniczą więc każdą złotówkę Roch ogląda z obu stron przed wydaniem.

Podczas którejś rozmowy z Koyotem Roch zasugerował owijanie stóp folią aluminiową, a Koyot zasugerował, że worek lepsiejszy jest. Roch przetestował w zeszłym roku sposób z folią i było całkiem nieźle. Chłodno, ale nie zimno więc złotówki uratowane. W tym roku Roch postanowił przetestować sposób z woreczkiem. Podobnie jak z folią efekt jest minimalny, ale zauważalny.

Tak opakowany Roch objechał Repty, Dolomity i wrócił do domu. W domu stwierdził, że woreczek założony na palce nie działa, tak jak nie działa folia aluminiowa. Jednak Roch nie planuje zakupu butów zimowych bo już koniec roku i niedługo nastanie piękny czas, w którym dzień jest długi, a powietrze ciepłe. Wtedy Roch zakupi buty letnie.

****

Po powrocie do domu Roch zaczaił się przy oknie i zapolował na ptaki atakujące karmnik. Trafiły się trzy i jedna sikorka, co jest niezłym wynikiem jak na wiosnę w grudniu. Zdjęcia można zobaczyć na Pikasie i w nowym albumie.

Ptaki

Roch pozdrawia Czytelników.

Nowy image Mai Włoszczowskiej

Maja to pewnie ta z prawej. Znalezione na preclu.

Gratulacje dla autorki tekstu.

Prawie ciepło

Słońce świeciło, ptaki co rusz zaglądały do karmnika, a Roch co rusz sprawdzał pogodę za oknem. W końcu odważył się i wyszedł na rower.

- Termometr kłamał - Pomyślał Roch.

No ale odwrotu nie było bo drzwi się zamknęły, a guziczek na domofonie znikł był i jakoś nie można było się dostać z powrotem do domu. Roch wsiadł na rower i rozpoczął planowanie gdzie by tu pojechać. Stopy, uzbrojone w pojedyncze skarpetki, zdawały się mówić "nie daleko, nie daleko", ale reszta Rocha była zdecydowana pojechać gdzieś dalej.

Krakowskim targiem stopy i reszta Rocha uzgodniły, że pojadą na Świerklaniec i nigdzie dalej, bo reszta Rocha chciała dalej jechać, ale bunt na pokładzie znacząco skrócił wycieczkę. Na Świerklańcu Roch zauważył wędkarza, który próbował chyba wygenerować przerębel, co przy plusowej temperaturze byłoby szczytem wędkarstwa.

Poza sprytnym wędkarzem na Świerklańcu nikogo nie było. Roch zrobił kółko i skierował się ku domowi bo stopy coraz bardziej marzły. Po drodze został spotkany jeden kolarz, któremu stopy chyba nie strajkowały bo pędził jak szalony w kierunku, z którego Roch wracał.

W domu Roch zasiadł za biurkiem, a stopy przytuliły się do kaloryfera i tak już zostały. Bunt został opanowany.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kto rano wstaje, temu kurier paczkę daje

Godzina 7³⁰ telefon dzwoni. Roch nakrywa głowę poduszką i kontynuuje sen. Dziesięć minut później znowu telefon dzwoni.

- Zabije, zabije przez telefon - Mruczał Roch.
- Słucham.. - Zapytał, póki co grzecznie, Roch.
- Jestem kurierem i mam przesyłkę dla Rocha - Powiedział Kurier.
- Kiedy można podjechać? - Zapytał.
- Nawet teraz bo już nie śpię - Powiedział Roch.

Kurier pojawił w okolicach godziny 11⁰⁰, zadzwonił i poczekał na dole bo Roch mściwy nie jest i nie zmusi kuriera do dymania na czwarte piętro. W domu Roch odpakował paczkę i zobaczył miliony małych gąbek, które miały zabezpieczyć zawartość, czyli lakier do płytek i czterdzieści, sławnych już, tulejek.

Z nadzieją Roch wypatrywał drugiej paczki, ale Poczcie wyraźnie się nie śpieszy więc może w przyszłym tygodniu dojdzie. Póki co Roch zastanawia się co go podkusiło na oszczędność jednej złotówki. Cóż, pewnie szybciej byłoby pojechać do Poznania i osobiście ją odebrać.

****

Z roweru znowu nic nie wyszło, jakoś tak przelotny deszcz zaczął padać i nie potrafił przestać tak więc rower i Roch siedzieli w domu. W statystykach zrobiło się czerwono, ale cóż poradzić jak pogoda Rochowi nie sprzyja.

Jutro ma być ładnie, a i jakiś zlot może będzie możliwy więc Roch umieści fotorelację.

Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Zasłużona reklama: kurier to GLS, a sklep to TME. Należy się.

Ślimak, ślimak pokaż rogi

Roch chyba nie odkryje Ameryki jak napisze, że nasz narodowy ślimak, tfu, Poczta Polska znowu - niczym drogowcy zimą - została zaskoczona Świętami. Otóż Roch zamówił w poniedziałek strategiczną paczkę z elektronicznymi rupieciami. Paczka została nadana tego samego dnia w Poznaniu (jakieś 350km) i do tej pory nie doszła. Ale mniejsza z paczką.

Roch nie poszedł na rower bo jakoś czasu mu zabrakło - zasiedział się w mieście i czas przeciekł mu przez palce, a szkoda bo pogoda zacna była, słupek rtęci wskazał okolice 5 st. C. co zachęcało do jakiegoś wypadu na rowerze, no ale cóż poradzić jak z Rocha jest dupa i zdarza mu się zapomnieć, że czas płynie.

Roch nie wie co ma jeszcze napisać, jakoś tak monotonnie się zrobiło w jego życiu. To rower, to lutowanie i tak Roch kiśnie w domu, a waga i pasek nie kłamią. Pierwszej kończy się skala, a na pasku brakuje dziurek. Jedyna co u Rocha nadal jest w formie to łydki, nadal jędrne i wypasione.

I tą autopromocją Roch kończy dzisiejszą notkę.

Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Jak paczka nie przyjdzie do jutra to Roch przykuje się do lokalnego urzędu pocztowego tak więc ciepłe posiłki będą mile widziane, bo Roch nie jest aż tak głupi żeby głodować.

Dziura nad dziurami

To, że Roch żyje w Globalnej Wiosce wiadomo od dawna. Społeczność internetowa brata się szybko, a niektóre przyjaźnie urealniają się i trwają w najlepsze. Jednak to, że Roch żyje w lokalnej wiosce do dzisiaj nie mieściło mu się w głowie.

Otóż Roch chciał zakupić tulejki dystansowe sztuk dziesięć lub dwadzieścia. Pierwsze miejsce jakie odwiedził to sklep elektroniczny, ale tam nie było. W drugim tak samo, w innych "ogólno mechanicznych" także nie było tego co Roch potrzebuje.

W związku z brakiem towaru Roch zmuszony jest kupić tulejki w Internecie i zapłacić 3 zł z towar i 10 za przesyłkę. Tak to jest jak chce się kupić towar niespotykany na wolnym rynku.

****

Popołudniu, miast iść brykać na rowerze, Roch udał się na kawkę i dzięki temu spędził wieczór w miły sposób, milszy nawet niż pedałowanie wśród krzaków. Po powrocie do domu Roch kliknął w Internet i zamówił te nieszczęsne tulejki.

Gdyby nie kryzys to Roch otworzyłby sklep "Tulejki u Rocha" i zbiłby na tym majątek. Byłby takim Rochofellerem, rozbijałby się najdroższymi rowerami i w ogóle.

Koniec marzeń.

Roch pozdrawia Czytelników.

Się Roch najeździł

Roch, po wczorajszych opadach śniegu, postawił krzyżyk na rowerze uznając, że sezon definitywnie się zakończył. Jadnak dziś, spoglądając przez okno, zdjął powyższy krzyżyk bo przez noc śnieg stopniał i od rana świeciło słońce nagrzewając, dla Rocha, powietrze tak żeby popołudniu mógł iść na rower.

Gdy nastało już upragnione popołudnie Roch wybył na rower obierając kierunek Pniowiec bo dawno tam nie był, a i wiatr wiał w plecy więc łatwiej było pedałować. Trudniej zrobiło się gdy Roch jechał na Repty bo wiatr, na złość Rochowi, wiał w twarz, a właściwie w kominiarkę bo twarz Rocha jest szczelnie zakryta.

Gdy już był u celu wiatr jakby osłabł, a miejscami wcale go nie było. Roch wjechał w krzaki i tam walczył z kolejnymi przeciwnościami, czyli błotem i śliskimi korzeniami, które co rusz atakowały Rocha. Jednak i to nie było w stanie zepsuć dobrego humoru spowodowanego wyjściem na rower.

W przypływie dobrego samopoczucia Roch zaatakował Dolomity. Pojechał tam bo jakoś tak ścieżki na Reptach się ułożyły, że jakby nie kręcił to wyjeżdżał w tym samym miejscu. No więc Roch poddał się woli swojego czarnego rumaka i mknął na Dolomity. Rumak wybrał kierunek, ale całą czarną robotę musiał odwalić Roch bo rumak jakoś nie chciał sam pedałować.

Na Dolomitach przez Rochową głowę przemknęła myśl "A może by na Świerklaniec?", ale czasu było mało więc na Świerklaniec Roch dojechałby po zmroku. Skierował się więc do domu licząc na to, że jak przytuli się do kaloryfera to palce szybciej odmarzną i Roch odzyska czucie w stopach, ale tak się nie stało. Dopiero po wypiciu herbaty (bez prądu) wszystko jakby ożyło.

****

Co uważniejsi Czytelnicy (o ile jeszcze tacy są) zauważyli pewnie, że dziś spod palców Rocha wydobył się potok słów jakby było o czym pisać. Ot zwykły, wręcz nudny, wypad w te same miejsca, dobrze już znane i wystarczająco opisane i skatalogowane.

Cóż, czasem tak jest, że to co wydobywa się spod palców Rocha spowodowane jest dołkiem, który jakoś tak samoczynnie generuje strumienie słów, które Roch niechcący upublicznia przez co czasem jego notki są smętne i nudne, a takie być nie powinny.

Roch pozdrawia Czytelników.

A za oknem śnieg

Pogoda się skończyła, a raz z nią szanse na wyrobienie 100% normy rowerowej. Śnieg spadł jaką godzinę przed powstaniem tej notki i jakoś nie chce stopnieć. Pewnie dlatego, że słupek rtęci również spadł poniżej zera, a fizyki nikt jeszcze nie przeskoczył.

Roch siedział w domu, bo śniegofobia rozwinęła się w pełni. W domu jak to w domu, porządki idą pełną parą, a to Rocha bardzo martwi bo to oznacza, że trzeba będzie zrobić porządki w biurku. Niby nic groźnego, ale to co tam Roch znajdzie to jest wielką niewiadomą.

Mikołaj do tej pory nie odnalazł się z prezentem dla Rocha więc można uznać, że Roch nie grzeczny i na prezent nie zasłużył. Może Gwiazdka / Gwiazdor będzie innego zdania.

Roch pozdrawia Czytelników.

W poszukiwaniu Świętego Mikołaja

Zaraz z rana Roch sprawdził, czy pod poduszką nie ma dla niego prezentu od Świętego Mikołaja. Okazało się, że Święty zapomniał o Rochu i nic, nawet rózgi, nie zostawił.

- To Ci hu.. ltaj - Pomyślał Roch przecierając oczy z niewyspania.
- Ale ja Cie znajdę! - Myślał dalej kierując się ku łazience.

Cały dzień Roch wypatrywał przez okno Mikołaja lub chociaż kuriera DHLu z paczką dla Rocha jednak nikt się nie pojawił. Zawiedziony Roch postanowił, że pójdzie na rower i znajdzie tego Świętego sklerotyka i powie mu dosadnie co myśli o takich zagrywkach.

Roch pojechał szukać Świętego do Świerklańca bo tam dużo ludzi może być to i szanse na znalezienie są większe. Jednak po Świętym ani śladu, jakby zapadł się pod ziemię z prezentem dla Rocha. Zrezygnowany Roch postanowił wrócić do domu bo godzina późna się robiła i słońce zaczynało zachodzić.

W domu Roch też nie znalazł śladu po Mikołaju więc Mikołaj olał Rocha i w tym roku prezentu nie będzie. Przynajmniej pogoda dopisała i Roch mógł pojeździć na rowerze.

Roch pozdrawia Czytelników.

First time is always difficult

To co Roch dziś napisze przejdzie do annałów twórczości internetowej. Jednak wcześniej to samo napisze w swoim ojczystym języku. Wczoraj Folleherbe poprosiła żeby Roch coś napisał w ogólnie rozumianym języku tak żeby każdy mógł to zrozumieć.

Po tym krótkim wstępnie czas przejść do zasadniczej części dzisiejszej notki. Pogoda dopisała i Roch postanowił wyskoczyć, że trochę pojeździ na rowerze. Początkowo chciał pojechać na Repty, ale chęć mu przeszła.

Roch pojechał na Pniowiec i wrócił lasem z powrotem do domu. Wypad był krótki ponieważ Roch późno zaczął i dzień mu się skończył.

Roch pozdrawia Czytelników.

****

What Roch wrote today will go into the history of Internet creativity. However, earlier the same write in their native language. Yesterday Folleherbe asked to Roch wrote something in the generally understood language so that everyone can live with that.

After this short time initially go to the fundamental part of today's posts. The weather was good and Roch decided to jump out on a bicycle. Initially, he wanted to go on Repty, but his willingness passed.

Roch went on Pniowiec and returned home through a forest. Outing was brief because Roch began late and the day he had done.

Roch greets readers.

Hau, hau

Roch technicznie poleci bo dziś rower stał w pokoju i odpoczywał, a Roch balował to na kawce, to w Markecie puszczając totka z nadzieją, że trafi przynajmniej szóstkę żeby spełnić kilka swoich marzeń. Kiedyś tam Roch marudził, że Opera Team daje ciała bo blog i zdjęcia nie działają, a jak działają to ułomnie.

Niniejszym Roch odszczekuje, hau hau, wszystkie krytyczne uwagi pod adresem Opera Team. Po drobnych bolączkach trzeba przyznać, że wszystko hula, aż miło na sercu się robi bo nie trzeba migrować, a z tym zawsze są jakieś problemy. Bo to pozycjonować trza, a to linki aktualizować, a tak Roch zostaje z Operą do czasu, aż nie trafi szóstki i sobie nie kupi jakiegoś wypasionego serwera i będzie sam sobie panem i władcą.

****

Abstrahując od techikaliów Roch oficjalnie chwali pogodę bo na weekend ma być full wypas słonecznie i, kto wie, może uda się zorganizować jakiś spontaniczny zlot z Przyjaciółmi, a jeśli nie to Roch samotnie będzie pedałował w poszukiwaniu jakiś ciekawych miejsc wartych uwiecznienia.

Kilometrów wciąż brakuje, a chęci wciąż są.

Roch pozdrawia Czytelników.

Przechwalił pogodę

Roch od dwóch dni zachwalał pogodę, która dokonywała coraz większej rehabilitacji, ale nic co dobre nie może trwać wiecznie i dziś właśnie skończyła się dobra pogoda. Roch został siłą i gwałtem zmuszony do pozostania w domu bo deszcz z nieba lał się cienkim i denerwującym strumieniem nie dającym się precyzyjnie określić, czy to kapuśniaczek, czy raczej ulewa.

W domu Roch nie miał za wiele do roboty, właściwie to nic nie miał do roboty no i dzięki temu zamulał przed komputerem do wieczora. Przed komputerem też nie było za wielu atrakcji, strony te same, na forach w kółko te same tematy, ogólnie Internet stał się nudny jedynie na Tubie coś się dzieje i co rusz Roch znajduje jakieś nowe lub dawno niewidziane filmy, oczywiście rowerowe.

Całe szczęście, że dzień się kończy, a jutrzejszy zapowiada się lepiej bo wszystkie prognozy twierdzą, że będzie ładnie więc może jakiś rower uda się uskutecznić, a dziś Roch wpisuje do statystyk okrągłe zero.

Roch pozdrawia Czytelników.

Idzie wiosna

Tak pomyślał Roch gdy wyszedł na rower. Zrobił głęboki wdech, powietrze przeszło przez kominiarkę wprost do płuc Rocha i stamtąd poszedł sygnał do mózgu, że Roch zassał wiosenne powietrze. W mózgu szybko powstała myśl żeby pojechać do Świerklańca, skoro jest tak wiosennie.

Na miejscu Roch stwierdził, że w parku jest sam jak palec i może bez obaw, że ktoś wtargnie w kadr, robić zdjęcia. Roch skupił się na czterech figurach, które otaczają główny plac i na tej piątej usytuowanej w centralnej części placu gdzie obowiązuje zakaz jazdy rowerem.

Oczywiście Roch nie zauważył tablicy i bezczelnie wtargnął, łamiąc wszystkie przepisy, rowerem na plac, aby zrobić zdjęcie piątej figurce. Gdy już wszystkie zdjęcia były gotowe Roch wrócił, przez Nowe Chechło, do domu, aby zgrać zdjęcia i zająć się swoimi codziennymi sprawami.

Skromną galerię można podziwiać tu:

Figury

Roch pozdrawia Czytelników.

Pogodowej rehabilitacji ciąg dalszy

Pogoda jakby się poprawiła tak sama z siebie. Roch nie odprawiał czarów, nie zbudował ołtarzyka i nie wbijał szpilek w chmurkę. Od wczoraj pogoda zrobiła się znośna, a dziś słupek rtęci wspiął się na dziesiąte piętro i nawet wróble olały karmni bo na polach mają lepszą stołówkę.

Roch wskoczył w rajtki i wybył na rower ćwiczyć łydki bo są rozchwytywane więc trzeba o nie dbać. Na początek pojechał na Pniowiec i stamtąd podskoczył na Repty. Początkowo nie chciał wjeżdżać do parku, ale cykloza wygrała i Roch wjechał w krzaki. Trochę się bał, że zaliczy przelot przez kierownicę, ale na szczęście nie natknął się na żadną dziurę.

Z Rept wrócił do domu bo zaczynało się ściemniać i dalsza jazda była bez sensowna.

Roch znowu zrobił 30km i trochę zbliżył się do upragnionych 10tyś km w jednym sezonie.

****

Ze spraw technicznych warto zaznaczyć, że Opera Team znowu daje ciała bo niby coś tam "optimize and configure", a na otwarcie albumu Roch czeka pół dnia i końca, tego albumu, nie widać. Cóż, kolejny powód, żeby 1 stycznia 2009 przywitać Bloggera, a pożegnać Operę.

Roch pozdrawia Czytelników.